മരണം,
ഇരുട്ടിന്റെ പിന്നില്‍ മറഞ്ഞിരുനാക്രമിക്കുന്ന നിന്നെ,
എത്രയോനാളുകളായ് കാത്തിരിക്കുന്നു,
നിന്നെ പ്രണയച്ചിതിന്റെ പേരില്‍ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ എന്റെ ബാല്യവും കൌമാരവും.
യൌവനം നിനക്കായ് കാത്തിരിക്കുന്നു,
വാര്‍ദ്ധക്യം എന്നെ കടിച്ചുകീറുന്നതിനുമുമ്പ് നീ എന്നെ കൊണ്ട്പോവുക
അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ തേടിവരും നിന്നിലലിഞ്ഞുചേരാന്‍.
ബന്ധങ്ങളും ബന്ധനങ്ങളും ഇല്ലാതെ,
സ്വപ്നങ്ങളും ഓര്‍മ്മകളും ഇല്ലാതെ,
നിന്റെ കൈകളില്‍ ഞാനൊന്നു മയങ്ങട്ടെ.
മനസ്സില്‍ ദുഃഖത്തിന്റെ ഭാരവുമേറി,
ഹൃദയത്തില്‍ അപമാനത്തിന്റെ മുള്‍കിരീടം ചൂടി,
ദാനമായി കിട്ടിയ ഈ ശരീരവുമായി അലഞ്ഞുനടക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ഈ ജീവിതം.
ഇന്നി നീ എന്ന വേദനയില്‍ ഞാന്‍ ലയിക്കട്ടെ.
പറയൂ,നാം തമ്മില്‍ ഏതു ജന്മത്തിലാണ് കണ്ടുമുട്ടിയത്?
കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിലെ എന്റെ ഇരുളടഞ്ഞ ഓര്‍മ്മകളിലൊ,
അതോ ഈ ജന്മത്തിലെ എന്‍ സ്വപ്നങ്ങളിലോ..
എന്നോ ഒരുനാള്‍ നാം തമ്മില്‍ കണ്ടുമുട്ടി, അന്നു നീ എന്നെ ചുംബിച്ചിരുന്നു,
ആ ചുംബനത്തിന്റെ വേദന എന്‍ ചുണ്ടില്‍നിന്നും മാറാതെ നില്‍ക്കുന്നു.
ഇന്നു ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു,
ഇന്നു ഞാന്‍ നിന്നെ ചുംബിക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നു,
പക്ഷെ അന്നു നല്‍കിയ ചുംബനത്തിന്റെ വേദന ഇന്നു നീ തരാതിരിക്കുക.
ഇത് കാലത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഒളിച്ചോട്ടമല്ല.
ഇത് കാലത്തോടുള്ള എന്റെ പ്രതികാരമാണ്.
കാലം അതിന്റെ കല്പടവില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ ഒരു കൊച്ചു നക്ഷത്രമായിരുന്നു ഞാന്‍.
അതിന്റെ തിളക്കം ആരും കണ്ടില്ല,
അവിടെ പാപത്തിന്റെ സൂര്യന്‍ ഉദിച്ചിരുന്നു.
അതിന് ആകാശത്ത് മിന്നിതിളങ്ങാന്‍ ആഗ്രഹമില്ല,
അതിനാല്‍ നീ എന്നെ നിന്റെ യാത്രയിലെ ഇരുളടഞ്ഞ വഴിയില്‍ ഉപോക്ഷിക്കുക,
ഞാന്‍ അവിടം പ്രകാശപൂര്‍ണ്ണമാക്കാം.
ഞാന്‍ എന്‍ യാത്ര തുടരുകയാണ്,
ഇത് ജീവിതത്തിലേക്കുള്ളതല്ല,
ആ വഴി എന്നേ അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു.
ഇത് മരണത്തിന്റെ കാല്പാടുകള്‍ തേടിയുള്ള യാത്രയാണ്.
മരണത്തിന്റെ കാലൊച്ച തേടിയുള്ള യാത്രയാണ്.
ഈ യാത്രയുടെ അന്ത്രം എന്റെയും.
മരണത്തിന്റെ കാല്പാടുകള്‍ തേടിയുള്ള യാത്ര.....touching lines..!!!!
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ